ανα[τροφή]

.
.
.
.
.
.

.


.


.


και όπως περνάν[ναι] οι μήνες


περνούν και οι θάλασσες, περνούν τα βουνά


και τα παιδιά μας τρέχουν.


.


παιδιά αλητάκια. με σπίτι τους τον κόσμο.


όπως και οι ρύποι. απ' τα βουνά, στην θάλασσα


και πάλι στα βουνά.


.


για παιχνίδι μια απ[όχι] τρύπια


να μην πιάνονται τα όνειρα.


εκτός από τα μεγάλα.


.

*[τα παιδιά μας, τα πρώτα,

είναι οι καρδιές που αγαπάμε.]

.


.


.